(Post dedykuję każdemu z osobna, każdemu człowiekowi i przede wszystkim ludziom, którzy są przy mnie i sprawiają, że mam uśmiech na twarzy, jak i ludziom, których już przy mnie nie ma, ale kocham wspomnienia z nimi i wiem, że jestem tu, gdzie powinnam być.)
Spójrz. Słońce może świecić dla ciebie. Może cię rozpromienić od środka. Może sprawić, że prześlesz dobro kolejnej osobie, która tego potrzebuje. Spójrz. Przecież świat jest piękny. Świat jest takim, jakim ty go dostrzegasz. Nie skupiaj się na złych rzeczach, bo można to robić bez końca. Bez końca znajdywać coś, przez co będzie ci smutno. Czy to ma sens? Skoro potrafisz wyciągać złe rzeczy, dobre też nie są ci obce. Nie koncentruj się na złych rzeczach. Koncentruj się na tych dobrych. Zmieniaj swój świat tak, by każdy dzień był dobry. Każdy dzień był twoim szczęściem. Twoje oczy mogą być gwiazdami. Mogą świecić i przesyłać tyle ciepła drugiemu człowiekowi. Czy to nie piękne? Każdy ma w sobie jakąś cudowność, piękność. Ty też ją masz. Spójrz na siebie i doceń to. Popatrz, co masz pięknego w sobie i to uzewnętrzniaj. Nie bój się ludzi i świata. Otwórz się na innych i spełniaj swoje marzenia. Odcinaj złe uczucia, ciesz się z najmniejszych rzeczy. Uśmiechaj się. Uśmiechaj się, kiedy spadnie deszcz. Uśmiechaj się, kiedy będzie świeciło słońce. Rozpromieniaj się. Pokochaj siebie. Takim, jakim jesteś. Zaakceptuj siebie. Swoje wady i zalety. To czyni cię wyjątkowym, indywidualnym i niepowtarzalnym. Dziel się dobrem i rozprzestrzeniaj je wokół siebie jak najdalej! Dobro wraca, pamiętaj o tym. Jeśli ci źle, otwórz się na kogoś. Pozwól sobie pomóc. Przecież nie jesteś sam. Zawsze znajdzie się osoba, która cię wysłucha i pomoże znaleźć ci drogę. Kieruj się nią. Kieruj się tym co najlepsze. Myśl pozytywnie. Pokochaj siebie i ludzi wokół. Każdy wnosi coś do twojego życia. Niektórzy odchodzą. Milion rzeczy potrafi się rozpaść i uciec ci przez palce, ale pomyśl.. Może tak miało być? I wiesz, wspominaj te osoby. Kochaj wspomnienia z nimi. Nie zamykaj się przed nowymi ludźmi. Ci co odchodzą, widocznie mieli swoje powody, ale jestem pewna, że wnieśli do twojego życia coś nowego, coś wyjątkowego. Sprawili, że teraz jesteś w tym miejscu, na tej ścieżce. Podążaj nią. Bądź szczęśliwy/ szczęśliwa. "Każdy człowiek pojawił się w twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałeś sobie sprawy (...) Podziękuj mu. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz ty musisz nauczyć się na niej grać".
Podaruj dziś komuś uśmiech, nawet na ulicy, do przechodnia, kogokolwiek. Podaruj komuś swój piękny uśmiech, podaruj komuś lepszy dzień. Kochaj siebie. Zrób wszystko, żeby być po prostu szczęśliwym człowiekiem. Tak niewiele trzeba, by podarować radość. Pamiętaj o tym. Walcz o ludzi, których kochasz. Próbuj. Nigdy nie jest za późno, by o kogoś zawalczyć. Wystarczy parę słów. Wystarczy odrobina odwagi. "A nóż widelec"- odzyskasz ludzi, na których ci zależy. Zawsze można stworzyć coś wyjątkowego. Nie wstydź się walczyć o drugiego człowieka. Nie wstydź się.
***
Jeśli dotarłeś do końca to bardzo dziękuję! Na dole pokażę Ci kawałek mojego szczęścia. Kawałek życia w Warszawie. Ludzi, których kocham najmocniej na świecie. Kawałek mojego uśmiechu.
Zbliżamy się ku końcowi. Cieszę się, że mogłam to wszystko napisać. Dziękuję osobom, które pozwoliły mi zrozumieć, że jestem piękna, że kochają mnie taką, jaką jestem. Każdy powinien uwierzyć w siebie i w swoje możliwości. Nie warto się poddawać. Tyle musiało się wydarzyć, bym to zrozumiała...
Poniżej przesyłam Wam uśmiech! I dziękuję tym, którzy dotrwali do końca.
No już, uśmiechamy się! :)
Trzymajcie się, do napisania!
